“พะแนง” ปรากฏครั้งแรกสมัย ร.5 พบในหนังสือ ตำรากับเข้า ของหม่อม ซ่มจีน ราชานุประพันธ์ ภรรยาคนหนึ่งของพระยาราชานุประพันธ์ (สุดใจ บุนนาค) ตีพิมพ์เมื่อ ร.ศ. 109 (พ.ศ. 2433) ในเวลานั้นสะกดว่า ผะแนง โดยมีอาหารชื่อ “ไก่พะแนง” คือไก่ทาพริกขิง (เครื่องพริกแกง)ที่ผสมน้ำกะทิ ต่อมาในสมัย ร.7 นำไก่มาเปลี่ยนเป็นปลาย่างไฟ ตลอดจนเป็ดหรือไก่สับชิ้นโต ๆ เอาลงผัดกับเครื่องแกงและกะทิ ในกระทะหรือหม้อ กลายเป็นไก่พะแนงหรือเป็ดพะแนง
